İnsanda Yükselme

Küfür söylememek.

İslâmiyet, sinkafı, sövmeği kesin olarak reddetmiştir. Kendini bilen kişi, düşmanı da olsa sövmenin kötü şey olduğunu bilir ve sövmeyi kişiliğine yakıştıramaz. Sövmek, insanlık dışı bir davranıştır.

Özellikle insana ve insanın ağzına, gözüne sövmek çok çirkin ve en büyük günahtır. Çünkü insan ve özellikle insanın yüzü mukaddestir.

Sövmek, İslâm'ın necabetine (yüceliğine) yakışmaz. İslâm Dininde sövmek yasaklanmıştır. Müslüman, toplumun en hayırlı bir insanıdır. Çünkü O, iyiliği emreder, kötülüğü men eder. Bu husus, Kur'an ile sabittir. (52)

Küfür (sövmek) aklı başında insanların kabullenemeyeceği, kötü bir davranıştır. "Kötü söz, sahibinindir" atasözü, atalarımızdan bize kalan çok derin, anlamlı bir mirastır. Müslüman kişi, kendisine sövene cevap vermez. Hatta kötülüğe iyilik olsun diye, "diline sağlık” der.

Küfürbaz, alçak ve edepsiz kişidir. Küfürbazın, toplum içinde şeref ve itibarı yoktur. Herkes, ondan nefret eder. Ağzı bozuk kişilerle kimse oturup-kalkmak istemez. Onlarla kimse dost olmak istemez.

"Herkes, dostuyla tanınır." Bu kural gereğince, hiçbir kimse; bir küfürbaz, ağzı bozuk, edepsiz insanın dostu olarak bilinmek istemez. (53)

Küfür, en büyük günahtır.Ondan uzak durmalı, ağız alıştırmamalıdır. Küfürbazlarla konuşmamalıdır.Çünkü her kötü sıfat için olduğu gibi; küfürbaz kişiyle konuşan küfre alışır.

(51) Bkz. VARLIK, Kâzim Yardımcı, S.28 (dipnot), Ayrıca "GÜNAHSIZLAR" Kâzim Yardımcı, Özmert Ofset, Malatya -1992.

(52) Bkz. Âl-i îmran Sûresi, Âyet: 114.

(53) Yüce Peygamberimiz (a.s.v.) buyurur: "Kişi dostunun dini ve ahlâkı üzerinedir. Biriniz dost tutacağında, dostluk edeceği kimseye dikkat etsin." Ebu Hureyre r.a.'den; Ebu Davud, Tirmizi, Hâkim.