İnsanda Yükselme

ihbar yapmamak.

İslâmiyet; Din, Devlet Vatan ve topluma ihanetin dışında; kimseyi, ufak-tefek kusurlarından ötürü ihbar yapmamayı öğütlemiştîr.

Bir insanın, sevmediği diğer bir insanı, bazı düşünce, söz ve davranışlarından ötürü ihbar etmesi; O kişiye gücü yetmediğinden ve O kişiyi kıskanmasından ileri gelir. Bu durum ise, alçaklık, korkaklık ve kalleşliktir. Bir kişiyi ihbar etmek; bir 3akima O kişinin hapse düşmesine, hatta hayatının sona ermesine sebep olabilir. Bir ailenin, türlü ızdırap ve yoksulluğa düşmesine ortam hazırlayabilir. Aile düşmanlıklarına sebep olur. Bu düşmanlık, yıllarca O iki ailenin çocukları arasında la devam eder. Gereğinde mal ve can kaybına sebebiyet verebilir...

İhbarcılar, daha çok dikta rejimlerinde ortaya çıkarlar. Başta bulunan diktatöre yaranmak ve onun yakınlığını kazanıp, kendi yöresinde yaşayan insanlar üzerinde sulta (otorite) kurup, onları korkuturlar. İnsanların kendilerine mecburi hürmet etmelerini isterler. Diktatör ve benzeri yöneticilerin, hafiyesidirler.

Bu gibi ihbarcı kişiler, kişiliğini bulamamış basit, maddeci, korkak, sadist ve kalleş insanlardır. Başkalarının kötü duruma düşmesinden ve ızdırap çekmesinden bir nevi cinsel zevk alırlar. Bu gibi insanları, çevresi ve toplum, sevmez. Onlardan nefret ederler. İhbarcılardan, halk tiksinir. İhbarcının toplum içinde yeri olmaz. Herkes O'na kalben (içten) düşmanlık eder ve ayağının kaymasını bekler.

Dalkavukluk ettiği kişiler değişince ihbarcılar, kendi muhit ve memleketlerinde oturamaz hale gelip, rezil ve kepaze olurlar.

Ulu orta onu - bunu ihbar etmekten daha alçak bir sıfat yoktur.

İhbarcılar, toplumun genel nefretini kazanan ve halk arasında "ispiyoncu" diye adlanan, alçak ruhlu, dalkavuk kişilerdir!..