Âdem’e (Olgun insan’a) Secde
‘Hani bir zaman Yusuf, babasına: Babacığım demişti, ben onbir yıldız, güneş ve ayı gördüm, bunların bana secde ettiklerini gördüm”. (demişti). (Yusuf-4) ** “Verefea ebeveyhi ale’l arşi ve harru lehu söcceden - **Ebeveynini (Ana-babasını) tahtın üzerine yüceltti (oturttu) Hepsi O’na (Yusuf’a) secde ettiler. (Yusuf dedi ki) Babacığım, İşte gördüğüm rüyanın anlamı budur. Rabbım, o rüyayı doğru çıkardı.” (Yusuf: 100) Bazı yorumcular Âdem, meleklerden üstün olduğu için melekler, Âdem’e secde ettiler, diyorlar. İnsanlar, İNSAN’a secde etmemiş, diyorlar. Halbuki yukarıdaki Yusuf Suresi 100. Âyete göre insanlar, İNSAN’a secde etmişlerdir. Önünde secde edilen; cahil bir beşer değil, yere-göğe sığmayan Allah’ın sığdığı kalbi taşıyan Âlim, Ârif, Beyt-ül Mamur, Mukaddes Ruh’u taşıyan Muazzez bir Nebi veya Veli İnsandır.
“Bir zamanlar Rabbin, Meleklere; Ben, yeryüzünde bir Halife yaratacağım” dedi. (Melekler): “Yer yüzünde bozgunculuk yapacak, kan dökecek birisini mi yaratacaksın?.. Oysa Biz, Seni överek tesbih ediyor ve Seni yüceltiyoruz!” dediler. (Rabb’in) “Ben, Sizin bilmediklerinizi bilirim”, dedi. Âdeme bütün adlarımı (isimlerimi) öğrettim. Sonra Onları Meleklere sunup: “Haydi, doğru iseniz Onların isimlerini bana söyleyin” dedi. Dediler ki: “Sen yücesin (Ya Rab); Bizim, Senin bize öğrettiğinden başka bir bilgimiz yoktur. Şüphesiz Sen, bilensin, Hakimsin. (Allah) Dedi ki: “Ey Âdem, bunlara Onların isimlerini haber ver; Âdem, bunlara, onların isimlerini öğretince (Allah): “Ben size, Ben göklerin ve yerin gayblarını bilirim, sizin açıkladığınızı ve içinizde gizlediğinizi bilirim, dememiş miydim?” dedi. Meleklere: “Âdem’e secde edin” demiştik. “Hemen Secde ettiler’.. (Bakara: 30,31,32,33,34). Peygamberimiz, maddecilerin hürmet ve tâzim şekline elbette karşıydı. Ancak; yapana rahmet olması yönünden mânevi şahsiyetine yapılan tâzimi kabul ederdi. Kalben secde edilmesini isterdi. Ve kendilerinin de mübarek baş,boyun, beden hareketleri ile selam verdiği, İslâm Tarihi kitaplarında mevcuttur. Bu konuda son sözümüz Âyet-i Kerime:
“Kafirler, boyun eğmez, başlarını dik tutar, kibirlenirler”
(İsra: 37)
Herşeyin en iyisini Allah bilir...